Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Duo Reges: constructio interrete. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Pompeius in foedere Numantino infitiando fuit, nec vero
omnia timente, sed primum qui animi conscientiam non curet,
quam scilicet comprimere nihil est negotii.

Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Bonum patria: miserum exilium.
Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
Verum audiamus.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Itaque prima illa commendatio, quae a natura nostri facta est nobis, incerta et obscura est, primusque appetitus ille animi tantum agit, ut salvi atque integri esse possimus.

Bork: Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
Si longus, levis;: Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur.
Bork: Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.
Tu quidem reddes;: At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Tenent mordicus.: Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.
Bork: Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;